Zbroja do Kendo – Kendogu

Kendogu (剣道具) to oficjalny japoński termin odnoszącym się do ochronnej zbroi treningowej stosowanej w japońskiej sztuce walki kendo. Nazwa ta złożona jest z dwóch części kendo – oznaczającej drogę miecza（剣道）oraz gu (具), która oznacza sprzęt lub narzędzie. Współczesna zbroja używana w Kendo, składa się z następujących elementów:

Men – ochraniacz głowy, ramion i gardła

Men buton – pikowane obicie nałożone na głowę i ramiona osoby noszącej
Men buchi – obramowanie które pozwala na połączenie men gane z men buton
Daiwa – metalowa rama do której są przyłączone Yokogane (poziome pręty). Men buchi jest nakładką na Daiwa powodując ,że Daiwa jest nie widoczna
Men-himo chichikawa – pasek skórzany do złączenia men himo z men gane. Men-himo chichikawa powinny być dołączone do men gane na czwartym pręcie od dołu tak samo jak to widać na powyższym zdjęciu
Mengawa-kazari – poprawki dekoracyjne szyte na rogach men buton
Men himo – sznurki stosowane do przymocowania men do głowy
Tomegawa – mocowanie u podstawy men buchi
Tsuki-dare – sztywna podkładka ochraniająca obszar gardła
Men Gane – grill metalowy chroniący twarz. Ta część jest wykonana z chromowanej stali , stopu niklu lub tytanu.
Tategane – pionowy kręgosłup z men gane
Yokogane – poziome pręty z men gane
Monomi – przestrzeń pomiędzy dwoma Yokogane, która jest nieco szersza (1 cm) niż odstęp pomiędzy jakimkolwiek innymi yokogane. Monomi dla dorosłych jest na poziomie szóstym a siódmym yokogane a dla młodszych znajduję się na poziomie piątym i szóstym. Kiedy men jest prawidłowo ubrany oczy powinny być dostosowane do monomi pozwalając tym samym kendo iście widzieć wyraźnie z jednoczesnym zachowaniem właściwej podstawy szyi i ramion
Ten – wewnętrzna wkładka która jest dosunięta do czoła
Yojin-dare – podkładka pod tsuki dare zapewniająca dodatkową osłonę gardła
Chi – podkładka która wspiera przednią część podbródka

Kote – rękawice ochraniające przedramiona i dłonie

Kote gashira – część kote jest czasem nazywana Atama
Kera – wkładka. Kote zazwyczaj są wykonane z jednej lub dwóch kera, jednak niektóre dziecięce kote są wykonane bez kera
Tsutsu – nadgarstek między kote a pięścią
Kote buton – obicie tworzące kote
Te-no-uchi – środek dłoń kote zazwyczaj zrobiona z skóry jelenia lub z syntetycznych substytutów
Kote himo – sznurki

Do – pancerz, ochraniacz tułowia

Mune-chichikawa – skórzane pętle przyłączone do górnej części mune
Do-chichikawa – skórzane pętle przyłączone do do-dai
Do-himo – sznurki stosowane do przymocowania do do ciała
Mune – część do chroniąca klatkę piersiową
Do-dai – jest to główna część chroniąca do której są przymocowane inne części do

Tare – ochraniacz pachwin oraz bioder

Tare-obi – jest to pas do którego są przyłączone zwisające podkładki ochronne
Tare-himo – sznurki stosowane do przywiązania tare wokół tali
Odare – duże podkładki ochronne umiejscowione przed kodare
Kodare – mniejsze podkładki ochrone

Historia  zbroi do kendo – kendogu

Okres Edo

Nie ma żadnych rzeczywistych zapisów wskazujących, że słowo kendogu kiedykolwiek istniało w okresie Edo (1600-1868). Inne podobne wyrażenia są używane odnośnie zbroi ochronnej zakładanej na treningach sztuk walki takich jak bogu, dōgu, bugu oraz atake-gusoku.

Pojawienie się zbroi

Pierwszy raz bogu zostało użyte przez wojsko w okresie Meiji (1868-1912), kiedy armia japońska została przebudowana na system francuski. W 1884 roku, francuski doradca wojskowy, Kiehl De Villaret [dalsze badania pokazują, że było to połączenie dwóch członków wojskowej delegacji francuskiej przesłanych do Japonii w 1884-1889, Joseph Kiehl i Etienne de Villaret] został zaproszony do poinstruowania japońskich oficerów na temat technik francuskiej szermierki oraz walki z bagnetem. W 1889 roku istotne reformy zostały wprowadzone do szkolenia armii a „Podręcznik Kenjutstu” (Kenjutsu Kyōhan) został opracowany, przedstawiając oficjalne japońskie metody walki mieczem. Podręcznik został podzielony na dwie części, które obejmowały kenjutsu, guntō-jutsu (szabla) i jūken-jutsu (bagnet). Z treści można wywnioskować iż: „Jūken-jutsu sprzęt można podzielić na dwa rodzaje; broń i bogu ”. Ponadto, „ Bogu składa się z men , do (wraz z tare), naramienników i kote”. Jest to pierwszy znany przekaz odnośnie bogu. Termin bogu pochodzi od „bo-shin-yo-gu ” (sprzęt ochraniający ciało).

Związek kendo i kenjutsu

Powyższy podręcznik Kenjutsu był poprawiony trzy razy. Po trzeciej zmianie w 1915 roku, do zbroi, które były noszone w silach zbrojnych do kenjustu postanowiono dołączyć dō wraz z tare. Od 1920r., bogu odwołuje się do zestawu zbroi w kendo w którym znajduje się men, kote, do i tare . Po wojnie kendo zostało zakazane po japońskim rozbrojeniu, ale było to tymczasowe. Zastąpiono wtedy kendo mniej agresywną, hybrydową formą szermierki zwaną shinai-Kyogi. Pancerz w shinai-Kyogi został zmodyfikowany, ale nadal był nazywany bogu.
Wkracza Japońska Federacja Kendo

W 1952 roku została utworzona Japońska Federacja Kendo, która miała na celu nadzorowanie rozpowszechniania się kendo. W związku z tym Japońska Federacja Kendo sformułowała zasady konkurencji i sprzętu oraz stwierdziła, że „ kendogu składa się z men, kote, do i tare ”. Dzięki temu, ów termin został reaktywowany w oficjalnej terminologii kendo.

Informacje w słownikach i encyklopediach

Niemniej jednak, poszukiwania w wielu popularnych słownikach japońskich i encyklopediach w latach 1950/60 nie przynoszą rezultatów. Ciężko znaleźć wzmiankę na temat tego słowa, tym samym wskazując, że nie było ono używane przez społeczeństwo, aż do połowy 1960 roku, kiedy główny słownik taki jak Kojien (wydanie drugie) zdefiniowało kendogu jako „wyposażenie ochronę wykorzystywane w kendo składające się z men, kote, do, i tare ”. W 1979 roku, Kendo Shiai Regulamin/Kendo Shimpan Regulamin został zweryfikowany, a Artykuł 4 stanowi, zwięźle że „kendo-gu będzie składać się z men, do, kote i tare”. Od tej zmiany bogu zostało oficjalne zastąpione terminem kendo-gu. Nawiasem mówiąc, w 1995 roku zostały wprowadzone zmiany w tych samych przypisach, więc termin keiko-gi został zmodyfikowany do kendo-­gi.

Tłumaczenie z j. ang: Dawid Gmerek
Oryginalny artykuł znajduję się w Kendo World Issue 1.1, 2001, autor: Nakamura Tamio (O autorze: Nakamura Tamio urodził się w 1950 roku w Nishio, prefekturze Aichi. W 1976 roku ukończył Studium Wychowania Fizycznego studia podyplomowych na uniwersytecie w Tokio Edukacji. Obecnie jest profesorem na Wydziale Edukacji Uniwersytetu Fukushima. Jego publikacje obejmują History of Modern Kendo , Kendo Słownik-techniczne i historii kultury (opublikowane przez Shimazu Shobo).

Chcesz zacząć ćwiczyć kendo? Już dziś zapisz się na treningi kendo w AZS Gliwice!