Shinai – bambusowy miecz

Słowo shinai (jap. 竹刀) wywodzi się od czasownika japońskiego shinau który oznacza giętki, elastyczny i był pierwotnie skrótem od shinai-take, co oznaczało dosłownie elastyczny bambus. Shinai zbudowany jest z 4 bambusowych listewek ,częściowo pokrytych skórą.

Historia powstania shinai

Tradycyjnie samurajowie używali shinken, które były wykonane z wielokrotnie hartowanego żelaza. Do walk treningowych używano bokuto – drewnianego miecza. Obecnie w Kendo używa się bambusowego miecza zwanego shinai, który przeszedł wiele modyfikacji od czasu swojego powstania. Długość bambusowego miecza również zmieniała się wielokrotnie, zanim została ustanowiona na 3 shaku i 8 do 9 sun, co w przybliżeniu wynosi 120 cm. W erze Meiji, pod koniec XIX wieku używane były shinai o długości ponad 4 shaku (150 cm). Stosowane były również shinai krótsze – ok. 100-110 cm (spośród nich najbardziej znane były te używane w Tesshu Yamaoka’s Muto Ryu).

Kamiizumi Nobutsuna (1508-1572) założyciel szkoły Shinkage-ryū jako pierwszy używał bambusowego miecza do treningów. Rozpowszechnienie shinai jako broni treningowej zawdzięczamy Nakanishi Chuzo Tsugutate założycielowi Nakanishi-Ittō-ryū. Shinai został zaakceptowany jako broń treningowa ponieważ pozwolił na zmniejszenie liczby poważnie rannych ludzi podczas treningu.

Shinai we współczesnym Kendo

W kendo najczęściej stosowany do walk jest jeden shinai, styl ten nazywany jest najczęściej itto (styl jednego miecza), można też spotkać kendoków posługującym się stylem ni-to (styl dwóch mieczy). Styl Ni-to pochodzi od szkoły miecza Hyoho Niten Ichi-ryu. Kendocy walczący w tym stylu posługują się dwoma mieczami, w lewej ręce trzymają daito (długi miecz), a w prawej ręce trzymają shoto (krótszy miecz). Daito może być nieco krótszy i lżejszy od shinai który jest stosowany w stylu itto w Kendo.

Budowa shinai

• Saki-Gawa – skórzana nasadka,
• Mono-Uchi część miecza za ken-sen, około jednej trzeciej długości klingi,
• Naka-Yui – skórzany pasek który wyznacza odległość mono-uchi i przytrzymuje tsuru,
• Tsuru – naciągnięta żyłka która łączy saki-gawe z tsuka,
• Jin-bu – umowne ostrze shinai,
• Ken-sen- koniec ostrza,
• Tsuba- garda miecza, najczęściej wykonana z tworzywa sztucznego, znajduje się pomiędzy ostrzem, a rękojeścią, chroni ręce,
• Tsuba-dome- gumka która utrzymuje tsube na swoim miejscu,
• Tsuka- rękojeść miecza najczęściej skórzana,
• Tsuka-gashira – koniec rękojeści miecza,
• Saki-gomu – jest to plastikowa wtyczka znajdująca się pod Saki-Gawa pomiędzy shinaiami,
• Chigiri – jest to kawałek metalu w kształcie kwadratu który znajduje się pod Tsuka pomiędzy listwami który pozwala nam trzymać listwy w jednym miejscu.